Ինչո՞ւ մեր սահմանադրությամբ ամրագրված չէ տարեկան ուղերձի ինստիտուտը

Երեկ Ռուսաստանի նախագահ Վլադիմիր Պուտինը տարեկան ուղերձով հանդես եկավ խորհրդարանի զույգ պալատների առջև: Ելույթի բովանդակությունը մեծ հաշվով կանխորոշված էր՝ ընթացիկ քաղաքական իրադարձություններից ելենելով: Պուտինը խոսեց Արևմուտքի դեմ՝ նրան մեղադրելով Ռուսաստանը մասնատելու ցանկության մեջ, ապա կարևորեց տնտեսությունն ազատականացնելու քաղաքականությունը՝ արձագանքելով ռուսական այսօրվա ճգնաժամի, ռուբլու արժեզրկման իրողություններին:
Սակայն Ռուսաստանի նախագահի ուղերձին կամ դրա բովանդակությանը չէ, որ ուզում եմ անդրադառնալ, այլ բուն ուղերձի ինստիտուտին, գաղափարին:
Այդ ինստիտուտն ինձ դուր է գալիս. դա մեծացնում է երկրի ղեկավարի պատասխանատվության մակարդակը, որովհետև նա, տարվա կտրվածքով, բանաձևում, սահմանում է երկրի քաղաքականության հիմնական ուղղություները, մատնանշում դրանց լուծման ուղիները: Այս հանգամանքը բարձրացնում է նաև իշխանության հաշվետվողականության մակարդակը, որովհետև ընտրողը, ի վերջո, պատկերացում կազմում է, թե մյուս տարի այս ժամանակահատվածում ինչ պահանջի երկրի առաջին դեմքից, ինչ չափանիշներով կամ խնդիրների ինչ շրջանակում գնահատի նրա աշխատանքը:
Մեր երկրում նախագահները քիչ են սիրում շփվել հասարակության հետ, իրական, չպլնավորված հարցազրույցների թիվը նույնպես շատ քիչ է: Էլ չեմ ասում այն մասին, որ վերջին անգամ չեմ հիշում, թե երբ է մեր նախագահը եղել խորհրդարանում, պատգամավորների հետ քննարկել հարցրեր, որոնք օրակարգային են երկրի զարգացման, հեռանկարի տեսանկյունից:
Լավ կլինի, որ սահմանադրական առաջիկա փոփոխությունների համատեքստում անդրադարձ կատարվի նաև նախագահի ամենամյա ուղերձի ներդրման գաղափարին:

Սուրեն ՍՈՒՐԵՆՅԱՆՑ

Հեղինակի նյութեր

• ԱՄՆ-ն և, առհասարակ, ՆԱՏՕ-ի որևէ երկիր մեզ անվտանգության երաշխիքների չի տալու
• Այն, ինչ այսօր արվում է ՀՅԴ-ի դեմ, վաղը կարող է ուղղվել ցանկացածիս դեմ
• ԵՄ-ին ինտեգրման մասին «հիշել» են ծեծով
• Փաշինյանի փաստազուրկ պնդումները
• Փաշինյանը Հայաստանը դնում է թուրք- ադրբեջանական աքցանի մեջ
• Փաշինյանը «փա՞յ» ունի...
• Սրբազանի հարցազրույցի մասին
• «Քաղաքական անասնագողություն»՝ Գյումրիու՞մ...
• Վտանգավոր առաջարկություն
• Փաշինյանը միտումնավոր է զոհաբերել Արցախը
• Գյումրին կունենա ամենաանկայուն ու կարճ քաղաքային իշխանությունը
• Փաշինյանի «Իրական Հայաստանը» դեկորատիվ պետության վերածված ադրբեջանական ենթապետությունն է
• Փաշինյանի և ՔՊ-ի դեմքով Հայաստանում վերականգնվել է հին համակարգը
• ՈՒիթքոֆի ուշագրավ հայտարարությունը
• ՈՒղերձ
• Հայաստանը կանգնած է կապիտուլյացիայի շեմին
• Հացադուլը լավ տարբերակ չէ
• Հեղափոխական մոլագարները, որպես կանոն, խեղված պատկերացումներ են ունենում դաշնակցային հարաբերությունների մասին
• Փաշինյանի «բանակը»
• Փաշինյանի «լավատեսության» խաբկանքը

Մեկնաբանություններ